มีตัวอย่างคดีพิพาทซึ่งภรรยานำที่ดินและบ้านไปขายฝากกับผู้ซื้อฝากคนหนึ่ง โดยไม่ได้รับคำยินยอมจากสามี ต่อมาไม่มีเงินไถ่ที่ดินภายในเวลากำหนด ผู้ซื้อฝากจึงบอกขับไล่สองสามีภรรยาให้ออกจากที่ดินซึ่งรับฝากไว้ เมื่อพ้นเวลาไถ่ถอนขายฝากแล้ว สามีสู้คดีว่าเขาไม่ได้ให้คำยินยอมในการขายฝากครั้งนี้ จึงยังเป็นเจ้าของบ้านอยู่ สัญญาขายฝากไม่ชอบด้วยกฎหมาย การต่อสู้คดีดำเนินต่อไปจนกระทั่งถึงศาลฎีกา ดังใน คำพิพากษาฎีกาที่ 7674/2550
ตราบใดที่ศาลยังไม่ได้เพิกถอนการขายฝากที่ดินสินสมรสซึ่งคู่สมรสฝ่ายหนึ่งไม่ได้ให้ความยินยอมไว้ ที่ดินนั้นยังเป็นของผู้ซื้อฝากซึ่งฟ้องขับไล่จำเลยและคู่สมรได้ โดยไม่ถือว่าคู่สมรสที่ไม่ได้ให้ความยินยอมเป็นผู้มีอำนาจพิเศษที่จะอยู่ในที่ดินต่อไป ตามประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 296 จัตวา (3)
คำตัดสินดังกล่าวยืนยันว่า แม้การขายฝากโดยไม่ได้รับความยินยอมจากคู่สมรสจะไม่สมบูรณ์ หากยังไม่ได้เพิกถอนสัญญาขายฝากตามขั้นตอนของกฎหมาย ก็ต้องถือว่าการขายฝากนั้นสมบูรณ์อยู่ตลอดเวลา สิทธิ์ของผู้ซื้อฝากผู้สุจริตต้องได้รับการคุ้มครองโดยกฎหมายและใช้อำนาจเจ้าของกรรมสิทธิ์ได้ตามหลักขายฝากและหลักกรรมสิทธิ์เมื่อพ้นเวลาไถ่ถอนคืนแล้ว